Οι ΗΠΑ έχουν το υψηλότερο ποσοστό φυλακισμένων από κάθε άλλο πλούσιο κράτος, με περίπου 2,3 εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν μόνιμα πίσω από τα κάγκελα. (Αυτό σημαίνει 730 κάθε 100.000, έναντι μόλις 154 για την Αγγλία και την Ουαλία.) Υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι στις αμερικανικές φυλακές από όσος είναι ο εν ενεργεία στρατός της χώρας. Αυτό δεν γνωρίζουν πολύ είναι ότι οι άνθρωποι που είναι έγκλειστοι αποκλείονται από τις περισσότερες έρευνες των στατιστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Εφόσον οι νέοι, μαύροι άνδρες είναι δυσανάλογα πιθανό να βρίσκονται στο κρατητήριο ή στη φυλακή, ο αποκλεισμός των σωφρονιστικών ιδρυμάτων από τα στατιστικά στοιχεία κάνει την κατάσταση της απασχόλησης των νέων, μαύρων ανδρών να φαίνεται καλύτερη από ό,τι πραγματικά είναι.
Αυτό είναι το κεντρικό θέμα ενός νέου βιβλίου, με τίτλο Invisible Men: Mass Incarceration and the Myth of Black Progress,, (Αόρατοι Άνθρωποι: Ο Μαζικός Εγκλεισμός και ο Μύθος της Μαύρης Προόδου) της Becky Pettit, καθηγήτριας κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Η Pettit παρέθεσε το σχόλιό της την περασμένη Πέμπτη σε τηλεφωνική συνέντευξη Τύπου.
Το 2009, την ημέρα που ο Μπαράκ Ομπάμα ορκίστηκε πρόεδρος, η Pettit είχε πει, «υπάρχει ελπίδα οι ΗΠΑ να γίνουν μία μετά-φυλετική κοινωνία». Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια τότε και δεν είναι αλήθεια ούτε σήμερα. Το χάσμα μεταξύ μαύρων και λευκών παραμένει μεγάλο στους τομείς της απασχόλησης, του εισοδήματος, του πλούτου και της υγείας. Και όπως ο David J. Lynch του Bloomberg ανέφερε νωρίτερα αυτό το μήνα: «Ο πρώτος Αφρο-Αμερικανός πρόεδρος του έθνους δεν έχει κάνει και πολλά για τους Αφρο-Αμερικανούς».
Το ποσοστό ανεργίας και ο λόγος απασχόλησης προς πληθυσμό που ανακοινώθηκε από το αμερικανικό Γραφείο Στατιστικών Εργασίας βασίζονται σε μία έρευνα για τα νοικοκυριά -οι άνθρωποι «που δεν είναι τρόφιμοι ιδρυμάτων (όπως αυτοί στα σωφρονιστικά ιδρύματα, τα ψυχιατρικά άσυλα και τους οίκους ευγηρίας) και που δεν υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις».
Οι αριθμοί που ανακοινώνονται είναι αρκετά απογοητευτικοί. Ο λόγος απασχόλησης προς τον πληθυσμό για τους μαύρους άρρενες ηλικίας 16-24 ετών ήταν 33% τον Αύγουστο, έναντι 52% για τους λευκούς άρρενες της ίδιας ηλικιακής ομάδας. Αλλά ο μαύρος αριθμός κλίνει προς τα πάνω λόγω της εξαίρεσης των κρατουμένων σε φυλακές και σωφρονιστικά ιδρύματα. Ο λευκός αριθμός είναι επίσης «πειραγμένος» προς τα πάνω, αλλά σε μικρότερο βαθμό αφού είναι μικρότερο και το ποσοστό των νέων λευκών αρρένων κρατουμένων.
«Έχουμε σχηματίσει μια στρεβλή ιδέα» για το πώς διαβιούν οι νέοι, μαύροι άνδρες, δήλωσε η Pettit στους δημοσιογράφους στην τηλεφωνική συνέντευξη που οργάνωσε ο εκδοτικός οίκος του συγγράμματός της, το Ίδρυμα Russell Sage. Η μεθοδολογία BLS άρχισε να παραποιεί τις στατιστικές από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, ταυτόχρονα με την εκρηκτική αύξηση στις φυλακίσεις.
Ρώτησα την Pettit πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα. Το πρώτο πράγμα που συνέστησε ήταν να κάνουμε περισσότερα για να βοηθήσουμε τους νεαρούς, μαύρους άνδρες να μορφωθούν, καθώς υπάρχει ισχυρός συσχετισμός μεταξύ της αποτυχίας στο σχολείο και μίας ζωής στην παρανομία και τις φυλακές.
Μια άλλη ιδέα είναι να μειωθούν οι ποινές για τα μη βίαια εγκλήματα ναρκωτικών, πρότεινε ένα άλλος ακαδημαϊκός στην τηλεφωνική επικοινωνία, ο Ernest Drucker, ο οποίος είναι μελετητής και ανώτερος επιστημονικός συνεργάτης στο John Jay College of Criminal Justice και αναπληρωτής καθηγητής επιδημιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας Mailman του Πανεπιστημίου της Κολούμπια. Ο εγκλεισμός των ανθρώπων για αδικήματα που έχουν να κάνουν με ναρκωτικά μπορεί να βλάψει την ικανότητά τους να βγάζουν τα προς το ζην για το υπόλοιπο της ζωής τους, καταδικάζοντάς τους σε μια ζωή φτώχειας και τάσης προς την υποτροπή, δήλωσε ο Drucker, συγγραφέας του A Plague of Prisons (μία μάστιγα από φυλακές).
Η Inimai Chettiar, η τρίτη ομιλήτρια της τηλεφωνικής συνδιάσκεψης, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και πρότεινε την αποποινικοποίηση πράξεων όπως η παράνομη είσοδος στο μετρό χωρίς την πληρωμή εισιτηρίου. H Chettiar είναι διευθύντρια του Προγράμματος Δικαιοσύνης στο Brennan Center for Justice της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Η θεωρία της τήρησης της δημόσιας τάξης, γνωστή ως η θεωρία των "σπασμένων παραθύρων", λέει ότι η αυστηρή πάταξη των ήσσονος σημασίας παραπτωμάτων δημιουργεί ένα περιβάλλον νόμου και τάξης, που βοηθά στην πρόληψη των σοβαρών εγκλημάτων, όπως είναι οι ληστείες, οι βιασμοί και οι ανθρωποκτονίες. Έτσι το αίτημα αποποινικοποίησης της Chettiar και των άλλων έχει να δώσει μία δύσκολη μάχη για να επικρατήσει.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ωστόσο, ότι η κατάσταση των νέων, μαύρων αρρένων είναι ακόμη χειρότερη από ό,τι οι στατιστικές δείχνουν γενικά.
Πηγή: http://www.capital.gr
Του Peter Coy
Ο Coy είναι συντάκτης θεμάτων οικονομίας του Bloomberg Businessweek.
Αυτό είναι το κεντρικό θέμα ενός νέου βιβλίου, με τίτλο Invisible Men: Mass Incarceration and the Myth of Black Progress,, (Αόρατοι Άνθρωποι: Ο Μαζικός Εγκλεισμός και ο Μύθος της Μαύρης Προόδου) της Becky Pettit, καθηγήτριας κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Η Pettit παρέθεσε το σχόλιό της την περασμένη Πέμπτη σε τηλεφωνική συνέντευξη Τύπου.
Το 2009, την ημέρα που ο Μπαράκ Ομπάμα ορκίστηκε πρόεδρος, η Pettit είχε πει, «υπάρχει ελπίδα οι ΗΠΑ να γίνουν μία μετά-φυλετική κοινωνία». Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια τότε και δεν είναι αλήθεια ούτε σήμερα. Το χάσμα μεταξύ μαύρων και λευκών παραμένει μεγάλο στους τομείς της απασχόλησης, του εισοδήματος, του πλούτου και της υγείας. Και όπως ο David J. Lynch του Bloomberg ανέφερε νωρίτερα αυτό το μήνα: «Ο πρώτος Αφρο-Αμερικανός πρόεδρος του έθνους δεν έχει κάνει και πολλά για τους Αφρο-Αμερικανούς».
Το ποσοστό ανεργίας και ο λόγος απασχόλησης προς πληθυσμό που ανακοινώθηκε από το αμερικανικό Γραφείο Στατιστικών Εργασίας βασίζονται σε μία έρευνα για τα νοικοκυριά -οι άνθρωποι «που δεν είναι τρόφιμοι ιδρυμάτων (όπως αυτοί στα σωφρονιστικά ιδρύματα, τα ψυχιατρικά άσυλα και τους οίκους ευγηρίας) και που δεν υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις».
Οι αριθμοί που ανακοινώνονται είναι αρκετά απογοητευτικοί. Ο λόγος απασχόλησης προς τον πληθυσμό για τους μαύρους άρρενες ηλικίας 16-24 ετών ήταν 33% τον Αύγουστο, έναντι 52% για τους λευκούς άρρενες της ίδιας ηλικιακής ομάδας. Αλλά ο μαύρος αριθμός κλίνει προς τα πάνω λόγω της εξαίρεσης των κρατουμένων σε φυλακές και σωφρονιστικά ιδρύματα. Ο λευκός αριθμός είναι επίσης «πειραγμένος» προς τα πάνω, αλλά σε μικρότερο βαθμό αφού είναι μικρότερο και το ποσοστό των νέων λευκών αρρένων κρατουμένων.
«Έχουμε σχηματίσει μια στρεβλή ιδέα» για το πώς διαβιούν οι νέοι, μαύροι άνδρες, δήλωσε η Pettit στους δημοσιογράφους στην τηλεφωνική συνέντευξη που οργάνωσε ο εκδοτικός οίκος του συγγράμματός της, το Ίδρυμα Russell Sage. Η μεθοδολογία BLS άρχισε να παραποιεί τις στατιστικές από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, ταυτόχρονα με την εκρηκτική αύξηση στις φυλακίσεις.
Ρώτησα την Pettit πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα. Το πρώτο πράγμα που συνέστησε ήταν να κάνουμε περισσότερα για να βοηθήσουμε τους νεαρούς, μαύρους άνδρες να μορφωθούν, καθώς υπάρχει ισχυρός συσχετισμός μεταξύ της αποτυχίας στο σχολείο και μίας ζωής στην παρανομία και τις φυλακές.
Μια άλλη ιδέα είναι να μειωθούν οι ποινές για τα μη βίαια εγκλήματα ναρκωτικών, πρότεινε ένα άλλος ακαδημαϊκός στην τηλεφωνική επικοινωνία, ο Ernest Drucker, ο οποίος είναι μελετητής και ανώτερος επιστημονικός συνεργάτης στο John Jay College of Criminal Justice και αναπληρωτής καθηγητής επιδημιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας Mailman του Πανεπιστημίου της Κολούμπια. Ο εγκλεισμός των ανθρώπων για αδικήματα που έχουν να κάνουν με ναρκωτικά μπορεί να βλάψει την ικανότητά τους να βγάζουν τα προς το ζην για το υπόλοιπο της ζωής τους, καταδικάζοντάς τους σε μια ζωή φτώχειας και τάσης προς την υποτροπή, δήλωσε ο Drucker, συγγραφέας του A Plague of Prisons (μία μάστιγα από φυλακές).
Η Inimai Chettiar, η τρίτη ομιλήτρια της τηλεφωνικής συνδιάσκεψης, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και πρότεινε την αποποινικοποίηση πράξεων όπως η παράνομη είσοδος στο μετρό χωρίς την πληρωμή εισιτηρίου. H Chettiar είναι διευθύντρια του Προγράμματος Δικαιοσύνης στο Brennan Center for Justice της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Η θεωρία της τήρησης της δημόσιας τάξης, γνωστή ως η θεωρία των "σπασμένων παραθύρων", λέει ότι η αυστηρή πάταξη των ήσσονος σημασίας παραπτωμάτων δημιουργεί ένα περιβάλλον νόμου και τάξης, που βοηθά στην πρόληψη των σοβαρών εγκλημάτων, όπως είναι οι ληστείες, οι βιασμοί και οι ανθρωποκτονίες. Έτσι το αίτημα αποποινικοποίησης της Chettiar και των άλλων έχει να δώσει μία δύσκολη μάχη για να επικρατήσει.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ωστόσο, ότι η κατάσταση των νέων, μαύρων αρρένων είναι ακόμη χειρότερη από ό,τι οι στατιστικές δείχνουν γενικά.
Πηγή: http://www.capital.gr
Του Peter Coy
Ο Coy είναι συντάκτης θεμάτων οικονομίας του Bloomberg Businessweek.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου