Το Μάη του 1934, οκτώ κατάδικοι κομμουνιστές δραπετεύουν από τις Φυλακές Αίγινας. Κατορθώνουν και ανοίγουν υπόνομο μήκους 25 μέτρων, και από το κελί τους βρίσκονται λεύτεροι στο δρόμο, και μάλιστα μακριά από τη σκοπιά.
Ειδικοί που εξέτασαν, μετά τη δραπέτευση, τον υπόνομο υπολόγισαν ότι για την κατασκευή της χρειάζονταν τουλάχιστο τρεις μήνες εντατικής εργασίας.
Να πώς δίνει την είδηση της δραπέτευσης ο "Ρίζος" (σ.σ.: έτσι αποκαλούνταν ο "Ριζοσπάστης") της 10.5.1934:
"Η είδηση έσκασε σα μπόμπα... Οκτώ σύντροφοί μας αφήσανε "υγεία" στα βαριά σίδερα της ελληνικής αστικής Δημοκρατίας. Αχρηστέψανε τα κάγκελα, τις σκοπιές, τα κάστρα, τα μπουντρούμια, και πέταξαν μακριά...
...Οι Αρχές της Αθήνας και του Πειραιά τέθηκαν σε κινητοποίηση. Ψάχνουν στην Αίγινα, στον Πειραιά, ψάχνουν στη Σαλαμίνα, στον Πόρο, έφτασαν μέχρι τα Μέθανα. Ο Σαρωνικός γέμισε από ατμάκατες που ερευνούν τα καράβια.
Ψάχνουν, ψάχνουν παντού, μα πάει, τα πουλάκια πετάξανε".
Για να δικαιολογηθούν οι Αρμόδιοι που δεν κατάφεραν να βρούνε τίποτα, φτιάξανε το μυθιστόρημα του Νοβοροσίσκ. Τους πήρε, λένε, το ρούσικο καράβι καταμεσής στο πέλαγο. Οι εργάτες ακούνε και γελάνε. Μεγάλο κύμα ενθουσιασμού απλώθηκε στους εργαζόμενους, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στα Εργατικά Κέντρα. Ρωτάνε και ειρωνεύονται οι εργάτες: που βρήκανε τα σκαπανικά εργαλεία; Τους τα έστειλε η Ρωσία; Οι αστυνομικοί, οι χαφιέδες, οι αντιδραστικές εφημερίδες λυσσάνε από το κακό τους: "να παρθούν αυστηρά μέτρα απομόνωσης των κρατουμένων -να σταλούν όλοι οι κομμουνιστές στο Στρατόπεδο της Ακροναυπλίας- να τιμωρηθούν οι άλλοι κρατούμενοι που ασφαλώς τους βοήθησαν -υπάρχει συλλογική ευθύνη- να διαλυθούν οι οργανώσεις του ΚΚΕ, αυτό τους βοήθησε, αυτό τους κρύβει..."
Ποιοι είναι οι δραπέτες
Οι οκτώ αγωνιστές που έσπασαν τα δεσμά είναι:
Κλειδωνάρης Απόστολος, πρώην βουλευτής του Ενιαίου Μετώπου, Βαβούδης Ν., γραμματέας του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Πειραιά, Σακαρέλος Δημήτρης, συνδικαλιστής, Θωμάζος Ε., ναυτεργάτης, Φλαράκος Κ., τσαγκάρης, Δουλγέρης Μόσχος, καταδικασμένος σε 19 χρόνια φυλακή, Δερβίσογλου Αβραάμ, καταδικασμένος σε 14 χρόνια φυλακή , Σαρίκας Κ. καταδικασμένος σε 12 χρόνια φυλακή.
Οι τρεις τελευταίοι ήσαν συγκατηγορούμενοι του Μπεζεντάκου που είχε κι αυτός δραπετεύσει από τις Φυλακές Συγγρού πριν από δύο χρόνια.
Το κτίριο των Φυλακών της Αίγινας χτίστηκε την εποχή του Καποδίστρια. Στην αρχή χρησιμοποιήθηκε ως Στρατιωτική Σχολή, αργότερα ως Ορφανοτροφείο. Οι συνθήκες της ζωής των κρατουμένων ήσαν άθλιες. Κρεβάτια δεν τους έδιναν και κοιμόντουσαν στις πλάκες. Νερό δεν υπήρχε. Το λίγο νερό που τους έδιναν ήταν υφάλμυρο, γεμάτο άμμο. Το συσσίτιο πείνας υπόσκαπτε την υγεία. Οι πιέσεις, οι προκλήσεις ήσαν καθημερινό φαινόμενο. Εφημερίδες, βιβλία δεν επιτρέπονταν. Η ψυχαγωγία ανύπαρκτη. Αυτά το 1934.
Είκοσι χρόνια αργότερα, καταδικασμένος σε ισόβια δεσμά, είχα την τύχη να ζήσω κι εγώ σ' αυτή τη φυλακή. Ε, λοιπόν, οι συνθήκες ουσιαστικά ήσαν οι ίδιες. Μόνο που δεν κοιμόμαστε στις πλάκες, επέτρεπαν να έχουμε δικά μας κρεβάτια. Η επιτήρηση για πιθανή δραπέτευση, καθημερινή και άγρυπνη.
Όμως, εκεί μας ήρθε το 1955, η χαρμόσυνη είδηση για τη δραπέτευση 27 συντρόφων μας από τις Φυλακές Βούρλων του Πειραιά. Επρόκειτο για την πιο μαζική δραπέτευση. Και αυτή μέσω μιας υπόγειας σήραγγας 35 μέτρων και μάλιστα ηλεκτροφωτισμένης. Η τεχνική πρόοδος και στις δραπετεύσεις.
Επιμέλεια: Π. Αρώνης
Πηγή: http://epohi.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου