Το ύστατο μέσο αγώνα, την απεργία πείνας, χρησιμοποιούν κρατούμενοι των φυλακών Αγ. Στεφάνου στην Πάτρα, ζητώντας "τίποτα περισσότερο από το αυτονόητο", δηλαδή ανθρώπινες συνθήκες κράτησης. Με ανοιχτή επιστολή τους προς τον υπουργό Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη τονίζουν:
"Ζητάμε τα αυτονόητα. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο" επισημαίνουν οι κρατούμενοι, ζητώντας ανθρώπινες συνθήκες κράτησης
"Ίσως η αγάπη είναι ο τρόπος να σε οδηγήσει μαλακά πίσω στον εαυτό σου, όχι σε Αυτόν που θέλουν να γίνεις, αλλά σε Αυτόν που είσαι.
Η ευτυχία μου είμαι εγώ, όχι εσείς. Όχι μόνο γιατί εσύ μπορείς να είσαι περαστικός, αλλά επειδή εσύ θέλεις να είμαι αυτός που δεν είμαι. Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένος όταν αλλάζουν, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό μου. Ούτε μπορώ να νιώθω ήρεμος όταν με κριτικάρεις που δεν σκέφτομαι σαν εσένα ή που δεν βλέπω όπως εσύ.
Με φωνάζεις επαναστάτη και όμως κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου, επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου.
Δεν προσπαθώ να διαμορφώσω το μυαλό μου. Ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά ΕΣΥ και δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις τι θα είμαι, γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι ΕΓΩ. Άκου τώρα και αυτό:
Είπες πως είμαι διαφανής και εύκολα με ξεχνούν. Γιατί τότε προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις τη ζωή μου; Για να αποδείξεις στον εαυτό σου ποιος είσαι;
Στις φυλακές μαθαίνουμε να μισούμε. Εμπόριο ελευθερίας καταντήσατε τη δυστυχία μας και χαρτζιλίκι. Κτήρια, νόμοι, υποδομές και περίθαλψη, τα έχετε μόνο στα λόγια. Ο κόσμος δεν ξέρει ότι στις φυλακές υποσιτιζόμαστε, αρρωσταίνουμε (AIDS, ηπατίτιδα, φυματίωση, κ.λπ.). Το θέμα μας υποτίθεται πως είναι οι τοξικομανείς, οι άρρωστοι και όμως και αυτούς τους αφορίσατε, στοιβάζοντας σε ένα κελί τρία και τέσσερα άτομα. Στα κοινά κολαστήριά σας. Και αντί για θεραπεία και περίθαλψη, τους δίνετε εξοντωτικές ποινές, διαιωνίζοντας έτσι τον πόνο και την αδικία.
Γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι ο δεσποτισμός δεν διαμορφώνει χαρακτήρες, διδάσκει μόνο μίσος και πονηριά. Αλήθεια, νιάτα και αγάπη: αυτά θα είναι η ελπίδα μας για το αύριο.
Ποινή είναι η εφαρμογή του νόμου σύμφωνα με το ιδιωτικό δίκαιο. Οι νόμοι καθορίζουν τις ποινές. Η διαύγεια επικρατεί όταν με ελαφριές και βαριές ποινές καθορίζονται με ακρίβεια σύμφωνα με τη φύση του κάθε κακουργήματος. Εσείς πιστεύετε ότι ο νόμος ενισχύεται με την αυστηρή εφαρμογή των ποινών; Η επιβολή των ποινών δεν πρέπει να θεωρείται σαν αυτοσκοπός, όταν παρατηρείται έλλειψη σαφήνειας στον ποινικό κώδικα και απροθυμία στην εκτέλεση των ποινών, τα εμπόδια στην κοινωνική ζωή αυξάνονται. Ο μόνος τρόπος ενίσχυσης του νόμου είναι να γίνει σαφής και να εφαρμόζονται γρήγορα και με ακρίβεια οι τιμωρίες. Μόνο σε αυτήν την περίπτωση «είναι;» εύκολο να διακρίνουμε ανάμεσα στο δίκαιο και το άδικο.
Το κατασταλτικό σύστημα εξελίσσεται και, όπως κάθε τομέας της μεγάλης αγοράς που αποτελεί τη σημερινή κοινωνία, πειραματίζεται πάνω σε νέες μεθόδους για να ελέγχει τα άτομα και να τα καθυποτάξει σύμφωνα με τις ανάγκες του. Από το 1974, η Μεταπολίτευση είχε σχέδιο την καταστροφή της νεολαίας της Ελλάδος γιατί γνώριζε ότι οι νέοι είχαν και έχουν ιδανικά και όνειρα. Όταν επαναστατούν, ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις. Τώρα δεν υπάρχει ούτε νεολαία, ούτε επαναστάτες. Εκεί μας φτάσανε.
Χωρίς τη φωνή του νέου, ξεπουλώντας τα πάντα.
ΕΜΕΙΣ δηλώνουμε ΠΑΡΩΝ και θα προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε τα γεγονότα και τα σχέδιά τους.
Για τους λόγους αυτούς κατεβαίνουμε σε απεργία πείνας, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να δείξουμε την αγανάκτησή μας και την κοροϊδία που παίζεται εις βάρος όλων εμάς.
Ψηφίστε επιτέλους αυτά τα νομοσχέδια για τη δίκαιη απονομή και την αποσυμφόρηση των φυλακών, λαμβάνοντας υπόψη σας ότι δεν θα είμαστε οι μοναδικοί.
Ζητάμε τα αυτονόητα. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο".
http://www.avgi.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου