Κείμενο: Ηλίας Αναστασιάδης, Φωτογραφίες: Μενέλαος Μυρίλλας/SOOC.photos
Εισαγωγή
Η φυλακή που ήταν πάντα εκεί γι' αυτόν
“Το ‘83 είχαμε γκαζάκια στη φυλακή για όποιον ήθελε να μαγειρεύει. Είχαν πεθάνει πολλοί κρατούμενοι από την εισπνοή υγραερίου. Έβαζαν το γκαζάκι σε μια σακούλα, το άνοιγαν, έχωναν το κεφάλι και εισέπνεαν. Το υγραέριο έχει μόλυβδο, ο μόλυβδος διογκώνει τη θερμοκρασία του σώματος κι έτσι επιβραδύνεται η ροή οξυγόνου στον εγκέφαλο. Αυτό δημιουργούσε παραισθήσεις και θεωρούνταν οιονεί μαστούρωμα. Αν έπαιρνες πολύ, πάθαινες κάτι σαν τη νόσο των δυτών, κι έπρεπε να βγάλεις έγκαιρα το κεφάλι, αλλιώς μεθούσες, έμενες εκεί και έσκαγες. Δεν ήξερα τίποτα γι’ αυτά. Ημέρα Τετάρτη, η φυλακή ήταν ανοιχτή και θα ξανάκλεινε για μεσημέρι. Είχα υπηρεσία στο Δ110. Ήμουν μόνο 20 μέρες στη δουλειά αλλά είχα αρχίσει να εξοικειώνομαι, έκλεινα πιο γρήγορα τα κελιά. Καθώς κλείνω ένα, μυρίζω υγραέριο και βλέπω έναν κάτω με το κεφάλι στη σακούλα. Λέω εντάξει, τη δουλειά του κάνει, τον κλειδώνω και πάω να δώσω αναφορά. Ξαναγυρίζω μετά το μεσημέρι για να ανοίξω, πάλι κάτω αυτός. Πάω, τον σκουντάω, του λέω επ, τι γίνεται, δεν αντιδρούσε. Τον σκουντάω λίγο παραπάνω και σηκώνεται ένα πράγμα σαν τα ζόμπι που βλέπεις στις ταινίες. Όπου είχε τρύπα, έβγαζε αίμα. Μάτια, μύτη, στόμα, αυτιά. Παραπατάει, πάει να πέσει, πέφτει πάνω μου. Με γεμίζει στα αίματα, χέστηκα, παιδί ήμουν, 23 χρονών, πετάω τα κλειδιά -ευτυχώς τα βρήκε μετά ένας παλιός χασικλής κρατούμενος, ο Τζόνι- και το βάζω στα πόδια. Βγαίνω στον κήπο που είναι οι αρχιφύλακες, φωνάζω ‘Πέθανε, πέθανε! Άντε γαμηθείτε κι εσείς και η κωλοδουλειά σας, φεύγω!”.
~~~
διαβάστε την συνέχεια εδώ...
2 σχόλια:
Οταν ο ανθρωποφυλακας πειναει και δεν μπορει να αντιμετοπισει τα εξοδα της οικογενειας του εν ετη 2015 ολα αυτα που λετε ειναι σκετη αποτυχια και δεν ενδιαφερει κανεναν πια.Ειναι θεωριες εκ του ασφαλους και γενουν ερωτηματα για ολα αυτα τα χρονια που πηρατε στις πλατες ολες τις ελπιδες τα ιδεωδη το φιλοτιμο την καρτερικοτητα του ανθρωποφυλακα υπαλληλο.Το καταλαβαινω με ολα αυτα που γραφετε οτι ειναι οι τελευτεες στιγμες στον εργασιακο σας βιο.Ελπιζω ακομα αν και νομιζω οτι πλεον ειναι αργα για δακρυα στελλα οπως λενε να υπαρξουν καινουργιες θεωριες εντιμες αξιοκρατικες χωρις διαπλοκες και μαγειρεματα στον εργασιακο μας μασαιωνα απο καθαρα μυαλα καθαρα χερια χωρις προκαταληψεις ιντρικες βολεματα συνωμοσιες σκευωριες .
Τρομερή συνέντευξη!!! Λυπάμαι πραγματικά για την σημερινή κατάντια των φυλακών, των εργαζομένων και των κρατουμένων. Λυπάμαι κυρίως, γιατί τόσοι αιματηροί αγώνες πάνε στράφι! Οι πολιτικές ηγεσίες είναι η μία χειρότερη από την άλλη (η πιο γελία είναι η σημερινή), οι υπάλληλοι των φυλακών κατώτεροι από τους προηγούμενους, οι υπάλληλοι του Υπουργείου (όπως πάντα) ούτε ξέρουν, ούτε τους ενδιαφέρει. Κρίμα...
Δημοσίευση σχολίου