Το τελευταίο γεύμα

Το «τελευταίο γεύμα» για εμάς είναι ένα διασκεδαστικό παιχνίδι, αλλά για τους καταδικασμένους σε θάνατο σε κάποιες από τις φυλακές της Αμερικής είναι ένα ρεαλιστικό ερώτημα. Ο φωτογράφος James Reynolds έχει φωτογραφίσει τα τελευταία γεύματα των κατάδικων, οι οποίες έκαναν το γύρο του κόσμου.

Στις υπόλοιπες πολιτείες στις οποίες ισχύει η θανατική ποινή οι κατάδικοι μπορούν να διαλέξουν ό,τι θέλουν, αρκεί να μπορεί να παρασκευαστεί στην κουζίνα των φυλακών και το κόστος να μην ξεπερνά τα 20 δολάρια. Στο Τέξας όμως μετά την παραγγελία του ακροδεξιού Lawrence Russell Brewer, ο οποίος έκανε μια τεράστια παραγγελία (μεταξύ άλλων τζήζμπεργκερ με μπέικον, φαχίτας, μισό κιλό μπάρμπεκιου, μια πίτσα και μισό κιλό παγωτό) την οποία δεν άγγιξε, η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει το έθιμο του τελευταίου γεύματος.

Ο Brian Price, πρώην μάγειρας της φυλακής, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τα τελευταία γεύματα και έφτιαξε πάνω από 200 όσο ήταν ο ίδιος φυλακισμένος, τώρα έχει ανοίξει ένα εστιατόριο κι έχει γράψει ένα βιβλίο με τις εμπειρίες του, το Meals To Die For. Όταν έμαθε την απόφαση του Τέξας προσφέρθηκε να είναι και πάλι υπεύθυνος για τα τελευταία γεύματα, συμπληρώνοντας «ο φορολογούμενος δεν θα επιβαρυνθεί», αλλά η πολιτεία αρνήθηκε. Δεν είναι θέμα χρηματικό, αλλά ιδεολογικό, απάντησαν οι υπεύθυνοι. Ο Price αναρωτιέται «σύμφωνοι, ούτε τα θύματα αυτών είχαν την ευκαιρία ενός τελευταίου γεύματος. Όμως είμαστε μια πολιτισμένη και χριστιανική χώρα, γιατί να μην δείξουμε την συμπόνοια μας; Γιατί να υποβιβάσουμε τους εαυτούς μας στο ίδιο επίπεδο με τους εγκληματίες και να είμαστε κρύοι και άκαρδοι;» Το ίδιο βέβαια θα μπορούσε να ειπωθεί και για την ίδια την θανατική ποινή, αλλά μερικές φορές τα πράγματα προχωρούν με την όπισθεν.

Η ζωγράφος Julie Green διάβασε για το θέμα στην εφημερίδα και ανακίνησε το θέμα με μια σειρά ζωγραφισμένων πιάτων, στα οποία απεικονίζονται τα τελευταία γεύματα των «καλών εποχών», όταν οι καταδικασμένοι σε θάνατο μπορούσαν να παραγγείλουν ό,τι ήθελαν – εκτός του αλκοόλ.

Τέσσερα τηγανιτά μπούτια κοτόπουλου, μακαρόνια με τυρί, τηγανιτές μπάμιες, πιπεριές jalapeno, 10 τορτίγιες και έξι κουτάκια κόκα-κόλα.

Τίποτα.

Ψητή μπριζόλα, ουρά αστακού, μηλόπιτα, παγωτό βανίλια και 7up

Utah, 14 Σεπτεμβρίου 1894, όταν ακόμα επιτρεπόταν το αλκοόλ

«Αφού είπε ότι δεν ήθελε να φύγει πεινασμένος και του προσφέρθηκε φαγητό, είπε: όχι ζεστό καφέ; Τότε φέρτε μου ζεστό ουίσκι, έτσι κι αλλιώς το προτιμώ.»

Ψάρι τηγανιτό, τηγανιτές πατάτες και κρύο τσάι

Χάμπουργκερ (στα κάρβουνα, well done, με αλάτι και πιπέρι) με μουστάρδα, μαγιονέζα, μαρούλι, ντομάτα, κρεμμύδι και πίκλες. Τηγανιτές πατάτες, onion rings, ένα μπολ με τσίλι χωρίς φασόλια, μισό κιλό παγωτό βανίλια και δύο κουτάκια root beer. Έφαγε τα πάντα εκτός από λίγες πατάτες. Ο κατάδικος τις προηγούμενες μέρες έτρωγε λίγο. «Μου είπε ότι κρατούσε χώρο για το τελευταίο του γεύμα», είπε ένας δεσμοφύλακας.